İnsancıklar, Dostoyevski'nin ilk kitabı. Benim şu andaki yaşımdayken yazmış bu kitabı, yani 24'ünde. İki tane baş karakterin (uzaktan akraba olan biri orta yaşlı katip, biri de daha gencecik bir kız) mektuplaşmalarından oluşuyor. Evet, adam 24'ünde böyle bir kitap yazmış. Ama mesele, daha doğrusu benim takıldığım yer 24'ünde böyle bir kitap yazmış olması değil; mesele (yieğeenn) günlük yaşantımızdaki çok basit diyebileceğimiz davranışlarını muazzam ölçüde incelemiş olması. Memurluktan, günlük yaşamdan, sokakta yürüyüşten, kılık kıyafetten, aklınıza gelebilecek sıradan tüm konulardan belli çıkarımlar yapmış Dostoyevski.
Orhan Pamuk'un önsözü de var kitabın başında. Onun da dediği gibi Dostoyevski bu kitabı ile birden patlamış ama nedense bundan sonraki eserleri hiç beğenilmemiş. Sürekli aşağılanmış. Bir daha bu saygıyı görebilmesi için aradan yirmi yıl geçmesi gerekmiş. Nerden baksanız bu kitabı yazdığı yaştaki ömrü kadar bir zamandan bahsediyoruz. Sanırım bunun için (yani onca hakareti ve aşağılanmayı çektiği için) büyük yazar Dostoyevski benim gözümde.
Dostoyevski demişken şunu da belirtmek isterim. Genelde Rus yazarların eserlerini olabildiğince İletişim Yayınları'ndan okurum. Hele ki söz konusu Dostoyevski'yse Ergin Altay'ın çevirileri en beğendiklerim oluyor. İkincil olarak da Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları'nın Hasan Ali Yücel Klasikler Dizisi adı altında çıkardığı baskıları tercih ediyorum. Çevirmen olarak Ergin Altay ve Nihal Yalaza Taluy favorilerim. Hani araştıran eden varsa benim görüşüm de budur. Bilginiz olsun efem.
Dostoyevski'nin bundan sonraki kitaplarını da ölmez de kalırsam (bizim oralardan bir deyim bu da (: ) okuyacağım zamanla ve hepsi de burda olacak. Bakalım yıllar geçtikçe neler neler çekmiş Dostoyevski ve bunlar kitaplarına nasıl yansımış. O vakte kadar daha nice kitapla birlikte olabilmek dileğiyle hoşça kalın.
Not: Yazı içinde ne kadar çok Dostoyevski yazmışım. İçinde dost geçtiği için hoşuma gidiyor sanırım. Bu durumda ben de olsam olsam Mustiyevski falan oluyorum sanırım. I ıh, benimki hiç olmadı. :/
Kronolojik sırayla okumak istiyorum Dostoyevski'yi ama şu anda elimde İnsancıklar'ın haricinde Suç ve Ceza'dan başka kitabı yok. Hem araya bir iki yazar serpiştirmek gibi bir takıntım da var. Bir dahaki sefere kitap alırken Dostoyevski edineceğim ancak. Ama Beyaz Geceler'i çok duydum şimdiye kadar. Onu merak ediyorum.
YanıtlaSilTavsiyeniz için teşekkür ederim. Aslında gün boyu işte vs. kitap okuyabildiğiniz için sizi kıskanıyorum, size imreniyorum ve ayrıca size uyuz oluyorum. :))))
Offf, pardon ya, son kısmı buraya yazmayacaktım. Özür dilerim. Onu başka bir yere yazacaktım. Buraya yapıştırmışım. Çok utandım şu an. :(
YanıtlaSilEhehehhee... :)))
YanıtlaSilBüyük bir rahatlamayla beraber gerçekten uyuz oldum şimdi ama çaktırmıyorum. :)
Övgüleriniz için çok içten gelerek teşekkür ediyorum. Keşke (bu kelimeden ciddi anlamda hiç hazzetmem halbuki) dediğiniz gibi en azından 1/3'imiz bilsek kitapların kıymetini. Ben elimden geldiğince okuduğum halde her an karşıma çıkan ve "bunu da okumalıyım, bunu da, bunu da" diye listeme eklediğim kitaplar yüzünden bazen hiçbir zaman hepsini (istesem de) okuyamayacağımı düşünüp moralimi bozabiliyorum. Ama en büyük sıkıntım bu olsun ya. :)
Tekrar teşekkür ediyorum ve nice yazarlara, kitaplara diyorum. :)
Bu güzel yazı için teşekkürler :)
YanıtlaSilBenim için, Dostoyevski denince akan sular durur. İnsancıklar'ı da çok severim. Ama bir numaram daima Karamazof Kardeşler olmuştur. Ardından Suç ve Ceza, Ecinniler ve Budala gelir. Diğer yazarlar ve kitapları Dostoyevski'nin bittiği yerde başlar benim için.
Ben teşekkür ederim. :)
SilKaramazof Kardeşler'i çok merak ediyorum ama hala okuyamadım. Suç ve Ceza açık ara en sevdiğim kitaptır diyebilirim. Ayrıca Dostoyevski okumak gerçekten edebi olarak farklı bir seviye bence de. Yani kitap okumak var, Dostoyevski okumak var; arada fark var. :)